sneeuw

heyhey,
Weer even n update: inmiddels zijn we vanuit Franz Josef door de Haast pass naar Queenstown gereden. We waren wat zenuwachtig voor deze rit, omdat de informatie-centra t advies gaven om met sneeuwkettingen te rijden (en die hebben wij niet....) gelukkig wisten de altijd vriendelijke nieuw zeelanders ons ook te vertellen dat het wel mee viel en dat er mensen door de pas waren gekomen zonder. We wachten netjes af tot de middag (meer zon, dus minder sneeuw) en waagden het erop. Het bleek er niets aan de hand, enkel wat sneeuw langs de kant van de weg. Bovendien was er gestrooid, dus we zijn zonder te glibberen de pas door gekomen. Helaas bleek in het dorpje Wanaka (waar we wilden overnachten) dat alle hostels vol zaten met wintersporters. We waren dus genoodzaakt door te rijden naar Queenstown, waar gelukkig nog wel plek was.
Tot onze schrik was er tijdens t rijden n sterretje in onze voorruit gekomen (ze strooien hier met kiezeltjes...). Toen we zit wilden laten maken kregen we het advies om de auto in te ruilen bij het plaatselijk filiaal van het verhuurbedrijf van ons autootje. Nu rijden we dus niet meer in onze trouwe witte sunny, maar in een zelfde model, maar ditmaal goud... We missen onze eerste liefde wel n beetje, maar deze doet ook goed z'n best en bromt net zo schattig bij stijle heuvels.

Queenstown is een echte wintersport stad. Niet heel veel te beleven, behalve de bussen naar de ski-gebieden en bars/cafe's/fastfood ketens voor de nodige apres-ski. Het hostel was ook niet bijzonder knus en de dorm waar wij zitten zat helemaal vol, met allerlei ski- en snowboardfaten, met bijpassende oude-zweetgeur. Desalnittemin hebben we het er 3 nachten uitgehouden. De eerste dag was om de auto in te wisselen en n beetje te nixen (kopje koffie, wandelingetje door n parkje, window-shopping, kopje thee :P). De 2e dag gingen we snowboarden! Vond ik erg spannend, had het nog nooit echt gedaan en ik houd eigenlijk niet zo van wintersport koud en eng; ongecontroleerd zo'n heuvel af). De eerste keer van het babyheuveltje ging waardeloos, ik viel steeds en sturen lukte niet. Nici en Noor hadden meer ervaring en dat zag er mooi uit, ze konden stoer-uitziende bochtjes maken en zijn ook nog een "echtere" piste af geweest. Ik ben blijven klooien op t baby-heuveltje, mijn sturen ging gelukkig steeds beter, maar andere beginners ontwijken bleef lastig. Nu, een dag later, heb ik dan ook onwijze spierpijn in schouders en armen van aldoor mijzelf weer omhoog krijgen na t vallen. Toch een leuke ervaring, al weet ik niet of ik ooit echt lessen en n enge piste af wil.

Vandaag vertrokken we uit Queenstown ('s ochtends vroeg) en na ca. 3,5 uur rijden zijn we nu in de oostelijke kustplaats Dunedin. Een mooie autorit langs een steeds wisselend landschap. Van onbegroeide bergen met een helder blauwe rivier, door n dorpje, langs besneeuwde bergen en tussen weilanden door.
Dunedin is een lief stadje dat z'n best doet er oud uit te zien, met mooie kerkjes en gebouwen. Ons hostel ligt op loopafstand van t centrum en toch in een rustige wijk, prima dus!
Het is wel duidelijk een universiteits-stad; veel studenten en door studenten uitgeleefde woningen, maar dat heeft natuurlijk ook wel wat. Hier is het hostel en de stad stukke schoner en prettiger dan party-town Queenstown. Hier blijven we 2 nachten. Morgen hopelijk wat van het dichtbijzijnde schiereiland met vele dieren zien.

Hopelijk voelen jullie je weer helemaal up-to-date.

liefs

ps: foto's laden gaat niet echt soepel, dus misschien wacht ik daarmee tot ik weer in t kikkerlandje ben. Tot die tijd: kijk bij Nicola (zie ook: nicolaimkamp.waarbenjij.nu) of Noortje: (zie: noortjedukker.waarbenjij.nu)