Laatste dagen in Nepal
Blijf op de hoogte en volg Dorine
12 Maart 2014 | Nepal, Kathmandu
Lieve Allemaal,
Wat ik tijdens de vorige blog nog niet durfde te vertellen, maar wat we toen wel al gepland hadden was het paragliden. Op donderdag om 11:30 werden we in een minivan een dichtstbijzijnde berg op gereden en met aan ons vast een "pilot" en een vlieger liepen we van het randje van de berg af en toen vlogen we! We zweefden 20-30 minuten door de lucht, waarbij we genoten van het uitzicht op de omliggende bergen en een glimp zagen van de himalaya die half achter wolken verscholen in de verte lag. Helaas werd ik (Dorine) halverwege een beetje "luchtziek", dus de lichte misselijkheid verstoorde de euforie van de vliegervaring een beetje. Na een prachtig uitzicht over het meer en de stad Pokhara landde ik soepel en nog geen 5 minuten later kwam ook Peter aan. Beide hebben we genoten van de ervaring boven zo'n prachtig landschap te zweven.
Die avond waren Els en Pim (studiegenoten van Dorine), ook aangekomen in Pokhara. We zouden samen om 5 uur naar de zonsondergang gaan kijken, maar helaas was was de zon al lang achter grijze regenwolken verdwenen en zochten we maar snel een droog plekje op om thee te drinken. Daarna zijn we nog ergens heerlijk en wat luxer (bijna 4 euro per persoon voor hoofdgerecht en dessert!) gaan eten om vervolgens tot in de late uurtjes door te gaan met nog twee potten thee en popcorn (dat wordt in Pokhara vrij standaard bij drankjes geserveerd). Door het in duister gehulde Pokhara liepen we om 23 uur naar onze hostels (alles sluit er om 23 uur, op enkele nog wildere plekken na die soms wel tot 1 uur door gaan).
De volgende dag was het tijd om te verhuizen naar het meditatiecentrum waar we tot en met maandagochtend door zouden brengen. We hebben daar een erg leuke en interessante tijd gehad. Elke dag hadden we twee keer meditatieles, twee keer yogales en leerde we meer over het boeddhisme (voor het exacte programma, die de foto's). Onze lerares was de Australische Marie (aka Drolkar, haar Tibetaanse naam). Die 10 jaar als boeddhistische non in Autralie en India geleefd had. Nu was ze geen non meer, maar gaf les. Ze was er vriendelijk, had een fijn rustige stem voor de meditatie en gaf enthousiast les. Als je vragen had na de les ging ze er uitgebreid op in en zocht van alles voor je op. De yogalessen kregen we van een Nepalees die erg goed yoga kon, maar wiens Engels helaas stukke minder was. Hierdoor was het soms wat onduidelijk wat we moesten doen en veel heb ik er dan ook niet van geleerd (Peter besloot na de eerste les dat t niets voor hem was en ging niet meer). Wel was de man aardig en onbedoeld erg grappig; bij elke zin ademde hij overdreven uit bij het laatste woord "inhale, exgghhhhaallleee" en te pas en te onpas riep hij de onduidelijke woorden: "easier, continue". De laatste yogales werd gelukkig gegeven door een strenge Canadese vrouw die alles goed uitlegde en het tempo een keer om 10 omhoog gooide, ik heb nog drie dagen spierpijn gehad.
De groep waarmee we de cursus deden bestond uit allemaal twintigers (behalve de moeder van de Nederlandse Dorien(!), al deed zij helaas nauwelijks mee omdat ze last van haar buik had). Het waren 6 Nederlanders, 4 Zweden (een groep van 4 vrienden), een Duitse, een Spaanse, een Iers en een Engelsman; een gezellige groep waarmee we op de laatste avond ook nog in het centrum van Pokhara een biertje zijn gaan drinken (toen mochten we wel weer het terrein af, tijdens de cursus was dat niet de bedoeling, maar echt regels waren er niet).
De maandagochtend na het weekend mochten we om 6:45 de taxi nemen naar het busstation om om 7:30 in een bus te zitten die ons weer fijn hobbelend, in zeven uur, terug bracht naar Kathmandu. Die maandag was ook Peter's verjaardag, die hij dus in de bus mocht vieren. Wat zijn verjaardag en de busrit een stuk leuker maakte was de aanwezigheid van een kitten die los door de bus liep en door iedereen opgepakt en geaaid werd; hij heeft ook nog even bij Peter op schoot gezeten. Hij was van twee westerse (Duitse?) meisjes/ moeder en dochter die ook in de bus zaten. Bij elke stop lieten ze de kat buiten rondlopen en zochten hem vervolgens weer als we vertrokken... wonderbaarlijk genoeg ging dat goed. Waarom ze in de bus van Pokhara naar Kathmandu met een kitten (die er erg jong uit zag) zaten, weten we niet; misschien woonden ze in Kathmandu en hadden ze de kitten ergens in Pokhara opgehaald, misschien waren ze naief en dachten dat het leuk was een kitten uit Nepal mee te nemen... We zullen het nooit weten.
Die middag kwamen we aan in Kathmandu en na wat rond zoeken, taxichauffeurs negerend vonden we ons hostel: hetzelfde als waar we ruim een week geleden gezeten hadden. De dag erna hebben we souvenir-geshopt zodat we de laatste 1,5 dag van Kathmandu konden genieten.
Onze laatste volledige dag in Kathmandu hebben we de Boudha bezocht, waar de grootste stupa van Nepal staat. Dit is een bijzonder heilige plek voor Tibetaanse boeddhisten, volgens sommige bevat de stupa zelfs botten van de eerste Boeddha. Het was een indrukwekkend gezicht, niet alleen omdat de stupa boven alles uittorende en met de boeddha ogen dreigend rondkijkt, maar ook door al het chanten, de wierook en de Tibetaanse monniken in hun rode gewaden. In Boudha zit een grote groep Tibetaanse boeddhisten, er staan kloosters en overal worden Tibetaanse boterkaarsen en andere boeddhistische dingen gemaakt. De sfeer is er rustig en prettig. We hebben een paar keer om de stupa heen gelopen (met de klok mee, is het gebruik) en dronken een kopje masala milk tea op een dakterrasje met uitzicht op de stupa, waar op dat moment nieuwe gebedsvlaggetjes en andere gekleurde doeken werden opgehangen (zie ook foto's). Het was een mooie ervaring deze heilige plek bezocht te hebben.
Hierna gingen we naar iets minder heilig, een dierentuin, de enige van Nepal. Peter wilde er graag heen want er zouden 60 cm grote eekhoorns zijn. Na, net als in Thailand, gediscrimineerd te worden bij t betalen van de toegangsprijs (zie foto's) konden we de dieren bewonderen. Er waren o.a. neushoorns, een nijlpaard, tijgers, hyena's, maar ook een hok vol parkieten, een reiger en een kooi vol cavia's! Ook was er een schattig klein eekhoorntje, maar de kooi ernaast, die een "giant flying squirrel" beloofde was leeg.. Er lag wel eten, dus wellicht lag het beestje te slapen, maar wij konden hem dus niet zien. Peter was natuurlijk teleurgesteld, maar gelukkig vond hij de andere dieren wel ook leuk.
Na deze actieve dag onze laatste avondmaaltijd hier gegeten in het Tibetaanse Yak restaurant, nog even Thamel by night bewondert en vanavond onze laatste nacht in het fijne Shree Tibet guest house. Morgen vliegen we pas om 20:30, dus dan hebben we nog een hele dag om rustig in te pakken, nog fijn wat niet vliegtuig-voedsel te eten en wellicht de "garden of dreams" nog te bezoeken.
De volgende blog zal dus, hopelijk, vanuit Nederland zijn. We hebben hier genoten, maar straks weer uit te kraan kunnen drinken, 24 uur elektriciteit en niet uit een tas leven, bevalt vast ook.
Hierbij de link naar de laatste foto's, misschien maken we morgen nog meer, maar die volgen dan in Nederland:
https://plus.google.com/photos/118400092123773672870/albums/5989563796552110017?authkey=CNW_r9Kg6MiZGQ
liefs,
Dorine & Peter
grappig weetje: servetjes produceren is niet de sterkste kant van Nepal; wat ervoor door moet lijkt nog het meest op een wegwerp tafelkleed dat aan stukken is geknipt.
grappig weetje2: Peter wordt, op een goeie dag, zo'n 10 keer aangesproken met de vraag of hij niet "iets te roken" wil kopen; van trekking-agent tot kettingverkoper tot rickshawrijder, iedereen lijkt hier dealer.
Wat ik tijdens de vorige blog nog niet durfde te vertellen, maar wat we toen wel al gepland hadden was het paragliden. Op donderdag om 11:30 werden we in een minivan een dichtstbijzijnde berg op gereden en met aan ons vast een "pilot" en een vlieger liepen we van het randje van de berg af en toen vlogen we! We zweefden 20-30 minuten door de lucht, waarbij we genoten van het uitzicht op de omliggende bergen en een glimp zagen van de himalaya die half achter wolken verscholen in de verte lag. Helaas werd ik (Dorine) halverwege een beetje "luchtziek", dus de lichte misselijkheid verstoorde de euforie van de vliegervaring een beetje. Na een prachtig uitzicht over het meer en de stad Pokhara landde ik soepel en nog geen 5 minuten later kwam ook Peter aan. Beide hebben we genoten van de ervaring boven zo'n prachtig landschap te zweven.
Die avond waren Els en Pim (studiegenoten van Dorine), ook aangekomen in Pokhara. We zouden samen om 5 uur naar de zonsondergang gaan kijken, maar helaas was was de zon al lang achter grijze regenwolken verdwenen en zochten we maar snel een droog plekje op om thee te drinken. Daarna zijn we nog ergens heerlijk en wat luxer (bijna 4 euro per persoon voor hoofdgerecht en dessert!) gaan eten om vervolgens tot in de late uurtjes door te gaan met nog twee potten thee en popcorn (dat wordt in Pokhara vrij standaard bij drankjes geserveerd). Door het in duister gehulde Pokhara liepen we om 23 uur naar onze hostels (alles sluit er om 23 uur, op enkele nog wildere plekken na die soms wel tot 1 uur door gaan).
De volgende dag was het tijd om te verhuizen naar het meditatiecentrum waar we tot en met maandagochtend door zouden brengen. We hebben daar een erg leuke en interessante tijd gehad. Elke dag hadden we twee keer meditatieles, twee keer yogales en leerde we meer over het boeddhisme (voor het exacte programma, die de foto's). Onze lerares was de Australische Marie (aka Drolkar, haar Tibetaanse naam). Die 10 jaar als boeddhistische non in Autralie en India geleefd had. Nu was ze geen non meer, maar gaf les. Ze was er vriendelijk, had een fijn rustige stem voor de meditatie en gaf enthousiast les. Als je vragen had na de les ging ze er uitgebreid op in en zocht van alles voor je op. De yogalessen kregen we van een Nepalees die erg goed yoga kon, maar wiens Engels helaas stukke minder was. Hierdoor was het soms wat onduidelijk wat we moesten doen en veel heb ik er dan ook niet van geleerd (Peter besloot na de eerste les dat t niets voor hem was en ging niet meer). Wel was de man aardig en onbedoeld erg grappig; bij elke zin ademde hij overdreven uit bij het laatste woord "inhale, exgghhhhaallleee" en te pas en te onpas riep hij de onduidelijke woorden: "easier, continue". De laatste yogales werd gelukkig gegeven door een strenge Canadese vrouw die alles goed uitlegde en het tempo een keer om 10 omhoog gooide, ik heb nog drie dagen spierpijn gehad.
De groep waarmee we de cursus deden bestond uit allemaal twintigers (behalve de moeder van de Nederlandse Dorien(!), al deed zij helaas nauwelijks mee omdat ze last van haar buik had). Het waren 6 Nederlanders, 4 Zweden (een groep van 4 vrienden), een Duitse, een Spaanse, een Iers en een Engelsman; een gezellige groep waarmee we op de laatste avond ook nog in het centrum van Pokhara een biertje zijn gaan drinken (toen mochten we wel weer het terrein af, tijdens de cursus was dat niet de bedoeling, maar echt regels waren er niet).
De maandagochtend na het weekend mochten we om 6:45 de taxi nemen naar het busstation om om 7:30 in een bus te zitten die ons weer fijn hobbelend, in zeven uur, terug bracht naar Kathmandu. Die maandag was ook Peter's verjaardag, die hij dus in de bus mocht vieren. Wat zijn verjaardag en de busrit een stuk leuker maakte was de aanwezigheid van een kitten die los door de bus liep en door iedereen opgepakt en geaaid werd; hij heeft ook nog even bij Peter op schoot gezeten. Hij was van twee westerse (Duitse?) meisjes/ moeder en dochter die ook in de bus zaten. Bij elke stop lieten ze de kat buiten rondlopen en zochten hem vervolgens weer als we vertrokken... wonderbaarlijk genoeg ging dat goed. Waarom ze in de bus van Pokhara naar Kathmandu met een kitten (die er erg jong uit zag) zaten, weten we niet; misschien woonden ze in Kathmandu en hadden ze de kitten ergens in Pokhara opgehaald, misschien waren ze naief en dachten dat het leuk was een kitten uit Nepal mee te nemen... We zullen het nooit weten.
Die middag kwamen we aan in Kathmandu en na wat rond zoeken, taxichauffeurs negerend vonden we ons hostel: hetzelfde als waar we ruim een week geleden gezeten hadden. De dag erna hebben we souvenir-geshopt zodat we de laatste 1,5 dag van Kathmandu konden genieten.
Onze laatste volledige dag in Kathmandu hebben we de Boudha bezocht, waar de grootste stupa van Nepal staat. Dit is een bijzonder heilige plek voor Tibetaanse boeddhisten, volgens sommige bevat de stupa zelfs botten van de eerste Boeddha. Het was een indrukwekkend gezicht, niet alleen omdat de stupa boven alles uittorende en met de boeddha ogen dreigend rondkijkt, maar ook door al het chanten, de wierook en de Tibetaanse monniken in hun rode gewaden. In Boudha zit een grote groep Tibetaanse boeddhisten, er staan kloosters en overal worden Tibetaanse boterkaarsen en andere boeddhistische dingen gemaakt. De sfeer is er rustig en prettig. We hebben een paar keer om de stupa heen gelopen (met de klok mee, is het gebruik) en dronken een kopje masala milk tea op een dakterrasje met uitzicht op de stupa, waar op dat moment nieuwe gebedsvlaggetjes en andere gekleurde doeken werden opgehangen (zie ook foto's). Het was een mooie ervaring deze heilige plek bezocht te hebben.
Hierna gingen we naar iets minder heilig, een dierentuin, de enige van Nepal. Peter wilde er graag heen want er zouden 60 cm grote eekhoorns zijn. Na, net als in Thailand, gediscrimineerd te worden bij t betalen van de toegangsprijs (zie foto's) konden we de dieren bewonderen. Er waren o.a. neushoorns, een nijlpaard, tijgers, hyena's, maar ook een hok vol parkieten, een reiger en een kooi vol cavia's! Ook was er een schattig klein eekhoorntje, maar de kooi ernaast, die een "giant flying squirrel" beloofde was leeg.. Er lag wel eten, dus wellicht lag het beestje te slapen, maar wij konden hem dus niet zien. Peter was natuurlijk teleurgesteld, maar gelukkig vond hij de andere dieren wel ook leuk.
Na deze actieve dag onze laatste avondmaaltijd hier gegeten in het Tibetaanse Yak restaurant, nog even Thamel by night bewondert en vanavond onze laatste nacht in het fijne Shree Tibet guest house. Morgen vliegen we pas om 20:30, dus dan hebben we nog een hele dag om rustig in te pakken, nog fijn wat niet vliegtuig-voedsel te eten en wellicht de "garden of dreams" nog te bezoeken.
De volgende blog zal dus, hopelijk, vanuit Nederland zijn. We hebben hier genoten, maar straks weer uit te kraan kunnen drinken, 24 uur elektriciteit en niet uit een tas leven, bevalt vast ook.
Hierbij de link naar de laatste foto's, misschien maken we morgen nog meer, maar die volgen dan in Nederland:
https://plus.google.com/photos/118400092123773672870/albums/5989563796552110017?authkey=CNW_r9Kg6MiZGQ
liefs,
Dorine & Peter
grappig weetje: servetjes produceren is niet de sterkste kant van Nepal; wat ervoor door moet lijkt nog het meest op een wegwerp tafelkleed dat aan stukken is geknipt.
grappig weetje2: Peter wordt, op een goeie dag, zo'n 10 keer aangesproken met de vraag of hij niet "iets te roken" wil kopen; van trekking-agent tot kettingverkoper tot rickshawrijder, iedereen lijkt hier dealer.
-
16 Maart 2014 - 10:52
Els:
Ha Dorine,
Alweer thuis dus! Leuk om je verslagen te lezen, al had ik het meeste al 'live' gehoord. Nog even als geruststelling achteraf: in Nepal schijnen geen giftige spinnen voor te komen, Wij hadden in de Himalaya ook een enorme harige op onze kamer en hebben hulp ingeroepen, vandaar ;).
Hoop dat je kunt genieten van weer in Nederland zijn of anders in elk geval nageniet van de reis. Het was heel leuk om je tegen te komen.
Moest ook erg lachen om je beschrijving van de yoga-docent: precies hoe ik het ook ervoer... waardoor ik net als Peter maar wegbleef :).
Tot snel!
Els
